माझी प्रभात वारी!...

थंडी संपता संपता मनाशी पक्क ठरवलं की ,उद्यापासुन प्रभात वारीला जायचं.........कारणच तस होतं वय पन्नाशीत येऊन पोहचलेलं ,शरीराने  घेतलेलं गोलाकार वळण आणि डॉ.कडे वार्या करण्यापेक्षा ही प्रभातवारी म्हणजे बिनपैशाचे औषधच!.......हे समजत होतच पण म्हणतात ना प्रत्येक गोष्टीची वेळ यावी लागते ,तसच काहीस!.. हेपण ,समजुन घ्या ...जरा ....तुम्ही जाणते आहातच.......!तर हो आता सकाळी फिरायला जायचे म्हणजे तयारी नको कां सगळी अगदी पद्धतशीर !म्हणून पहिले गाठले बुटांचे दुकान चांगले, पायाला त्रास न देणारे ज्याला आपण comfortable म्हणतो असे बुट घेतले,त्यानंतर मोर्चा वळवला तयार कपड्यांच्या दुकानाकडे.मला ते आपलं सलवारसुटवर पायी चालणं मान्य नव्हतं ,साडीचा तर प्रश्नच नव्हता  त्यामुळे छानशी trackpantघेतली आणि हुश्श होऊन घरी आले. .......अहोंना   सांगितलं  उद्यापासुन आपण फिरायला जातोय याल नां तुम्ही तर नेहमीप्रमाणे म्हणतात कसे ,तू ऊठणार आहेस कां सकाळी!...मनात म्हंटलं जसे काही हेच सकाळी ऊठून घरकाम आवरतात असो पण मी हो म्हंटल आणि ठणकावून  सांगितलं पण की,उद्यापासुन आपण नियमीत pkvला जायचं तेव्हा ठीक ६वाजेपर्यंत तयार  रहा......
.!

           घड्याळ्याच्या गजराने खाडबडून जाग आली आणि भराभर तयारीला लागले .आज भलताच उत्साह संचारला होता शिवाय सुरुवात काहीही अडथळा न येता व्हावी ही मनोमन इच्छा होती त्यामुळे सगळं टापटीप आटोपून रेडी........!

        कुठच्याही कामाची सुरुवात करताना सुरवातीला जी धडधड मनात असते तशी माझ्याही मनात होती.सतत छोट्या छोट्या कामाला सुद्धा दुचाकी बाळगणारे आपण आपल्याकडून 2/3km.तरी चालणं होईल कां अशी शंका मनात येत होती.म्हंटल सुरुवात करतोय नां मग उगा मनात सुद्धा खोट आणायची नाही  आणि आजचा हा सुवर्ण दिवस  मनाला तजेला देणारा असाच होता......चला स्वारी जय्यत रिनीशी वारीला निघाली .pkvच्या अर्ध गोलाकार मोठ्या कमानदार प्रवेशदारातून प्रवेश करताच शुभशकून घडल्याप्रमाणे प्रत्यक्ष पक्षीराज मयुराने दर्शन देऊन जणू आमचे स्वागतच केले. ही यजमानमंडळी एक,दोन नाही तर नजर पडेल तिकडे स्वागताला हजर होती .कुणी झाडाच्या फांदीच्या टोकावरबसुन आकाशाशीसंवाद करत आहेत तरकुणी आपला भरगच्च पिसारा सांभाळूनही मी उडू शकतो हे दाखवतो आहे तर कुणी छतावर आपल्या सोबती मित्र मोराबरोबार गप्पा करण्यत मशगुल आहेत तर काही मयुर आपला भरगच्च पिसारा घेरदार परकरासारखे फुलवुन नक्षीकाम दाखवतोआहेआणि बहारदार नृत्य सादर करुन मनोरंजन करत आहेत . बरं कां...ह्यात कुठेही  अतिशयोक्ती नाही बरं............हे सगळ इतक विलोभनिय की,त्या "दैहने देखच्या "

पोझिशनमध्ये चालताना भान हरपून किती चालतोय किंवा दम लागतोय कां ह्याकडे लक्षच जात नाही आणि अकोल्यातल्या उन्हाळी झळांना मागे टाकून थंड वार्याच्या झुळकांनी तल्खली शांत करणारी राई....अहाहा...!असं वाटले  की इथे  आपण कितीही फिरु शकतो न दमता शुद्ध हवेचा आस्वाद घेत ह्याने तर मला वेगळीच उर्जा मिळाली आणि त्या दिवसापासून ठरलं की काहीही झालं तरी प्रभातवारी चुकवायची नाही !!! बिनपैशाचे औषध!मस्त ना.....!