गप्पा....

तुमच्या माझ्या सगळ्यांच्याच जिव्हाळ्याचा विषय..बायकांच्या जरा जास्तच...विज्ञान म्हणतं बायकांच्या मेंदूतलं भाषाकेंद्र हे पुरुषांपेक्षा जास्त विकसित असतं, त्या प्रचंड भावनाशील असतात, त्यांचा शब्दसंग्रह अफाट असतो वगैरे वगैरे...'बायका तर जिथे जातील तिथे गप्पा मारत बसतील' असे टोमणे ऐकायची नाहीतरी आपल्याला सवय आहेच, अर्थात आपण ते फारसं मनावर घेत नाही आणि आता तर हा स्त्री पुरुषांमधला फरक विज्ञानानीच सिद्ध केलाय,  so don't worry, keep talking.           आत्ता मागच्या आठवड्यात मी माझ्या मैत्रिणींना भेटायला गेले होते , सगळ्या वेगवेगळ्या ग्रुपमधल्या होत्या त्यामुळे एकत्र जमून चालणार नव्हतं, माझी तर त्यादिवशी त्रिस्थळी यात्रा झाली. 17,18 वर्षांनी आम्ही एकमेकींना भेटत होतो , (आता मध्ये इतकी गॅप कशी ? ,असं विचाराल तर ह्या गप्पा वेगळ्या track वर जातील तेव्हा ते पुन्हा कधीतरी) पण काहीही फरक पडला नाही, मधल्या वर्षातल्या आवश्यक तेवढ्या रिकाम्या जागा आम्ही भरून घेतल्या आणि गप्पा मागील पानावरुन पुढे चालू केल्या..वेळ अर्थातच पुरला नाहीच मग गाडीवरच्या गप्पा, दुसरीची वाट बघता बघता उभ्या उभ्या मारलेल्या गप्पा, एक आत चहा करत असतांना तेवढ्यात whatsapp वरच्या गप्पा असे सगळे प्रकार झाले. गप्पीष्ट फक्त स्त्रियाच असतात असे नाही तर पुरुष सुद्धा असतात, आमच्या ओळखीचे एक गृहस्थ असेच फार गप्पीष्ट आहेत त्यामुळे त्यांच्याशी बोलणं कंटाळवाणे होत नाही अर्थात त्यांची बायको  गप्पीष्ट असेल तर तिची मात्र कुचंबणा होत असेल. माझा भाऊ काही फार गप्पीष्ट म्हणता येणार नाही पण 10वी नंतर पहिल्यांदा एकट्याने बाहेरगावी जाऊन आल्यावर त्या रात्री आम्ही जवळजवळ 3 वाजेपर्यंत गप्पा मारत होतो, मुलाला मात्र गप्पा मारायला किंवा ऐकायला आवडतं तो लहान असताना माझी आई आणि मावशी राहायला आल्या होत्या, मावशी फार गप्पीष्ट आणि छान रंगवून किस्से सांगण्यात अगदी माहीर.. माझा मुलगा तेव्हा लहान होता आणि रात्री माझ्याशिवाय कोणाजवळ झोपायचा नाही पण ह्या दोन्ही आज्यांजवळ आवडीने झोपायचा, त्या आजीला परत बोलाव असं तो नंतर कितीतरी वेळा मला म्हणायचा. आत्तासुद्धा माहेरी गेल्यावर तो रात्री आम्हा दोघींना आधी गप्पा मारायला लावतो आणि मगच आमच्या दिवसाची सांगता होते. आता तो शिक्षणाच्या निमित्ताने बाहेरगावी आहे तर त्याच्या आणि माझ्या गप्पा फोनवर चालू असतात.           मैत्रिणींच्या गप्पा ह्या अर्थातच प्रत्येकीसाठी खास असतात, त्यांना अंत नसतो, त्यात विषयांचं बंधन नसतं. एका विषयावरून गप्पांचा मोर्चा अचानक दुसऱ्या विषयाकडे वळतो किंबहुना ते वळवण्याचं बायकांचं कसब खास असतं ह्या त्यांच्या गुणवैशिष्ट्यामुळे त्या कुठेही पटकन connect होऊ शकतात , एक ग्रुप उठून गेला की लगेच दुसऱ्या गृप ला जॉईन होतात. निघण्याची वेळ आली की मात्र ,' अगं ते तर तुला संगायचंच राहिलं, शी बाई , काई बोलणंच नाही झालं आपलं ' असं म्हटल्याशिवाय ती भेट पूर्ण झाल्याचं समाधान मिळत नाही . जेवणाच्या ताटावरच्या, वाळलेले हात तसेच धरून मारलेल्या गप्पा किंवा फाटकाशी उभं राहून ' निघते निघते ' म्हणत लांबलेल्या गप्पा ह्या कायमच अपूर्ण असतात. माझ्या सासुबाई आणि त्यांच्या दोघी बहिणी सुद्धा फार गप्पीष्ट. उन्हाळ्यात त्या माहेरपणाला म्हणून एकत्र जमायच्या , सकाळी उठून स्वैपाकपाणी आटपायच्या अर्थात हा पूर्णवेळ गप्पा अखंड चालू असायच्याच पण स्वयंपाकघरातलं काम आटोपलं की हुश्श करत पदराला घाम पुसत 'ऐ चल बाई आपण आता जरा गप्पा मारुया' असं म्हणत बाहेर यायच्या आणि मग तिथे त्यांच्या गप्पांचा फड जमायचा.          बोलण्याच्या ह्या शक्तीमुळे बायका कुठेही लवकर मिक्स होतात, ह्याचं उदाहरण म्हणजे वयाच्या पन्नाशीनंतर माझे आईवडील दुसऱ्या शहरात स्थायिक झाले तिथे गेल्यावर आई पटकन तिथे रुळली, तिचं माहिलामंडळ सुरु झालं, बाबांना मात्र जरा वेळ लागला. बोकण्याच्या ह्या शक्तीमुळेच कदाचित आपलीकडे शिक्षिका जास्त दिसतात.          गप्पा हे खरंतर बायकांसाठी एक टॉनिक आहे. त्यांचे छोटेमोठे प्रॉब्लेम्स त्यामुळे दूर व्हायला मदत होते . प्रसिद्ध लेखिका शांताबाई शेळके त्यांच्या एका लेखात म्हणतात की 'कधीकधी अनोळखी माणसाशी सुद्धा आपण गप्पा मारतो नव्हे त्या जास्त रंगतात'  त्यामुळे 'गप्पा मारो और सेहत बनाओ ' असे काहीतरी नवे घोषवाक्य असायला हवे. पहा , पुस्तक वाचत होते त्या कथेत  गप्पा आल्या आणि माझी गाडी कुठे वळली , चला... पुष्कळ झाल्या ना ब्लॉग गप्पा !!.....भेटू या लौकरच....प्रत्यक्ष गप्पा मारायला . ReplyForward