"तुम्हाला इथे सही आणि शिक्के आणावे लागतील मॅडम,अमरावतीच्या ऑफीसमधून ।त्याशिवाय तुमच्या इनक्रीमेंटचं काम होणार नाही।"
मला असा निरोप मिळाला आणि मी अमरावतीला एका क्ष ऑफीस मध्ये जाण्याची तयारी केली।
कुठलेतरी इनक्रीमेंट माझ्या पगारात जोडले न गेल्यामुळे कसला तरी घोळ झालेला होता।आणि माझ्या अगाध अज्ञानामुळे हा घोळ जवळपास सात वर्ष मला कळला नव्हता।माझं एकवेळ जाऊ द्या।ऑफीसमध्ये माझं सर्विस बुक अपडेट करणाऱ्या कोणालाच ते कळलं नव्हतं।एरवी माझा आणि सर्विस बुकचा संबंधच नव्हता।आणि मी त्यात डोकावून पाहायचं असतं असं मला कधी वाटलंच नव्हतं।
मला सर्विसबुक घेऊन क्ष ऑफीसला जायचंय ही गोष्ट मी माझ्या घरी सांगण्याआधी सर्वत्र पसरली।जो तो कामाचं स्वरूप विचारु लागला।मी माझ्यापरीनी सांगितलं। "कमालै तुम्ची !तुम्च्या पगारात इंक्रीमेंट लावलं नाई,हे म्हाईतच नाई तुम्माला ?"असं जो तो आश्चर्यानं विचारु लागला।"मग किती फरक पडतोय पगारात?"हा प्रश्न आला।" मागल्या इंक्रीमेंटांचे अॅरियर्स मिळतील की " ही गोड माहिती मिळाली।मला कशाचाच अंदाज नव्हता।कमालै खरी!
यथावकाश माझी अमरावती फेरी झाली।"झालं की नै काम ?"हा प्रश्न आल्याआल्या ।
" झालं " माझं साधंसं उत्तर।
" कमालै! एकाच फेरीत कस्काय झालं?"
किती वेळा ती कमाल!आणि अमरावतीच्या ऑफीसवाल्यांनी माझा प्रश्न समजावून घेऊन सर्विस बुक नुसतं इनवर्ड करून ठेवून घेतलं।त्यात काय कमाल?मला काही समजेना।
मी तसं सांगितल्यावर माझे सहकारी पिंजऱ्यातल्या प्राण्याकडे पाहावं तसं पाहू लागले।
" म्हंजे?तुमी आणलं नाय सर्विस बुक तुमच्यासोबत वापस?" त्यांचा प्रश्न।
" नाही!ते म्हणाले खूप कामं आहेत ।साहेबांच्या सही शिक्क्याला आठ दिवस लागतील ।नंतर या।"मी सांगून टाकलं।
" मग आता ?"
"आता आठ दिवसांनी जाईन पुन्हा आणि घेऊन र्यइन " मी माझ्या परीने संवादाला पूर्णविराम दिला।
" मग वाढलेल्या इन्क्रीमेंटची पार्टी लागेल ब्वा" म्हणत माझ्या भोवतालच्या सगळ्यांनी प्रचंड हसून एकमेकांना टाळ्या दिल्या ।
" कमालै " असं म्हणण्याची आता माझी पाळी होती।यात टाळ्या देऊन हसण्यासारखं काय्यै?
" अहो मॅडम,वास्तवात या जरा।सही शिक्कयाला आठ सेकंद लागतात।तिथे आठ दिवस काय करायचे?' कोणीतरी म्हणालं।
खरंच की।मला का नाही वाटलं आधी तसं?
" आज्चा दिवस ज्या ऑफीसरला वेळ मिळत नाई,त्याला आठ दिवसानंतरही मिळतच नाई।"
कोणीतरी स्पष्टीकरण केलं।
" म्हणजे ?"
"म्हंजे वाघाचे पंजे"
" भेटून आल्या का केबिन मध्ये जाऊन सायबांना? "
"नाही। त्यांना कशाला भेटायचं?"
" मग तर तुमचं सर्विस बुक आठ वर्षही यायचं नाई ।"
मी बुचकळ्यात तर पडलेच पण जरा सटपटून ही गेलेच।
" घ्या!भेटायचं कशाला म्हणे!अहो नुसतं भेटायचं नाई तर पाकीट द्यावं लागतंय सायेबांना।तेवा मिळतो सही शिक्का ।"माझ्या ज्ञानात मोलाची भर घातली गेली।
आता पाकीट द्यायचं का कसं ते नंतर बघू पण आधी सगळी माहिती तर विचारून घेऊ असा विचार करून मी कसं कोणाला कशा प्रकारे किती वगैरे सगळे "ककारार्थी "प्रश्न विचारून टाकले।
मग माझे "सौंगडी" अहमहमिकेनी मला स्वानुभव सांगू लागले ।
" तुमी है नं गेल्याबरोबर सायबांना भेटून टाका।सही पायजे म्हणा । जे काय असेल ते पाहून घेऊ असं म्हणा।"
हा प्रकार मला जरा रिस्की वाटला। "काय असेल ते पाहू " म्हणजे काय?
" तसं नाई।तुमी केबिन मधे जाऊन भेटा ।आणि सरांना म्हणा मी यापूर्वी दोन वेळा आले।तर आता सही करून टाका।दोन वेळा आले असं म्हणताना त्यांना दोन बोटं दाखवा ।ते समजून जातात।"
मी सेल्फी काढताना दोन बोटांनी व्ही करतात तसा करून पाहिला।हे ट्राय करायला जमेल वाटतं।
" त्यापेक्षा तुमी है नं तयार ठेवा पाकीट ।बोलताना साधंसंच बोला ।पण है नं, हे पाकीट असं शर्टच्या वरच्या खिशातून काढ़ायचं ठेवायचं परत काढ़ायचं ठेवायचं ।म्हंजे बरोब्बर लक्षात येत्तंय।" एकाने बोलताना तसं करून पण दाखवलं।
त्यांचं सांगणं त्यांच्या दृष्टीनी सुसंगत असलं तरी एक तपशील ते विसरले होते की मला वरचा खिसा नाही आणि त्यातून पाकीट काढा ठेवा परत काढा म्हणजे............अरे देवा!
मग एक म्हणाले की "सर्विस बुक मदीच ठेवा ओ पाकीट। आमी तर असंच केलंय।सहीला उघडलं की दिसतंय त्याला बरोब्बर।की झालं काम।"
" किंवा सरळ पाकीट दाखवा त्याला नि द्या ठेवून पर्स मधे ।सही शिक्का झाला की देऊन टाका परत आत जाऊन।" हा आणखी एक मार्ग। " आम्ही असंच केलं " ही आणखी एक अनुभवाची जोडणी।
शेवटी एका व्यक्तीने सांगितलं की अमूक ठिकाणी तर लोकांनी "हे दहा सर्विस बुक आणि हे सर्वांचे मिळून अमूक पाकीट ",असं सांगून सगळ्यांचे सही शिक्के मिळवले।
त्यावर कन्सेशन पण दिले का ? दहा पाकीटांवरअकरावे बुक फ्री नाई का? हा प्रश्न मी मूग गिळतात तसा गिळून टाकला।
एक नक्की कळलं की सरळ काम होण्यासारखं नाही।खूप फेऱ्या होऊ द्याव्या,वेळ लागू द्यावा की सगळ्यांच्या सल्ल्याप्रमाणे पाकीट तयार करावं हा सध्या माझ्यासाठी प्रश्न क्रमांक एक आहे।
आणि पाकीट तयार केलं तर वरीलपैकी कोणत्य "मोड" ने ते द्यावे हा प्रश्न क्रमांक दोन आहे।
या प्रश्नांच्या मुळाशी अनेक प्रश्नांच्या भेंडोळ्याही आहेत ।ज्यांचे विळखे सावकाश पण सतत पडतायत आणि आवळतायत आपल्या सगळ्यांनाच।
No comments:
Post a Comment