अडथळ्यांची शर्यत

प्रवासाला  जाताना  "happy journey " का म्हणतात , हे  खरया  अर्थाने  समजले, जेव्हा  आमच्या  सिक्कीम दार्जिलिंग ट्रिपची  सुरुवात, "Amravati -Mumbai exp. Is cancelled."असा मेसेज आला  तेंव्हा! आता  ऐनवेळी  काय करायचे? मुंबईला  पोचल्यावर  लगेच  दुसऱ्या दिवशी  आमचे  flight booking  होते. 

लगेच  एजंट  गाठला, त्याने  विदर्भचे रिझर्वेशन  देतो, असे आश्वासन दिले.माझी तणतण  सुरू  असतानाच पुन्हा  संध्याकाळी रेल्वेचा  मेसेज. ..ट्रेन  आपल्या  वेळेवर  धावणार आहे. मेसेज  खराच आहे  ना? याची खात्री करून घेतली.ठरल्याप्रमाणे मुंबईला  पोचलो. दुसर्‍या दिवशी सकाळी  11.30 ची फ्लाइट  होती.

 मुलुंडहून  निघायचे  म्हणून  लवकरच निघालो . एअरपोर्टवर self check in झाले, मी jet airways च्या काउंटरवर पुढील  प्रोसेससाठी गेले. तर तिथे  बसलेल्या  मुलीने  अगदी  थंडपणे  सांगितले, "mam,your flight is cancelled!" मला  ती  काय  म्हणाली  ते ऐकू  तर  आलं पण त्याचा  अर्थ समजायला वेळ  लागला.मी विचारलं,"what about return flight?"ती मक्खपणे उत्तरली,"both flights are cancelled! " म्हटलं, आमची  हाॅटेल, कार इ. बुकींगज झालेली  आहेत. आता  आम्ही  काय करायचं?  यावर  तिने  काहीही  रिअ‍ॅक्शन  दिली  नाही. असे  आमच्यासारखे बरेचजण  हे सगळं  आधी  त्यांना  म्हणून  गेले  असणार! 

      मी  म्हटलं  की हे तुम्ही  आम्हाला  कळवायला  नको? तर म्हणाली, 15-20 दिवसांपूर्वी च हे  झालंय, तुमचा  काही  contact no. नव्हता. म्हटलं, अच्छा, मग टिकीटस् कसे मेल केलेत? हे  सगळं  ऐकण्यात  तिला  अजिबात  इंटरेस्ट  नव्हता. "You will get your money back."असे म्हणत आवश्यक  कागदपत्रे  दिली.

My God! आमच्यापुढे  केवढे  मोठे  प्रश्नचिन्ह होते. लगेच  ज्या  एजंट  कडून  पुढचे  बुकिंग  होते, त्याला  फोन केला. तो म्हणाला, मी already सगळी   पेमेंटस केलेली  आहेत, तुम्हाला  एक  रूपयाही परत  मिळणार  नाही.

            आपली  flight  2-2.5  तासात  बागडोगरा एअरपोर्टला पोचणार, ट्रिप  सुरू. ...या  मूडमध्ये असलेले  आम्ही. ...

कल्पना करा, काय अवस्था  झाली  असेल  आमची? अक्षरशः  भांबावून  गेलो. काय करायचे  आता? 

मग शांतपणे  वेगवेगळ्या options  चा विचार  सुरु झाला. लगेच  दुसरे कुठचे flight  नव्हते, मध्यरात्री  पुण्याहून  होते  एक  .....तेही  चालेल  असा  विचार केला. सारखे  त्या  एजंटला  फोन  सुरु  होते. एकदा  मनात आलं की,हे सगळे  कॅन्सल  करून  मे महिन्यात  यावे. मग  त्या  एजंटशी तसे  बोलणे  सुरु  केले. हे सगळे T2 वर बसून  सुरु  होते. 2 तास ,नुसती  फोनाफोनी. ...विचार -विचार. ...

             शेवटी  असे  ठरले की, उद्याचे  flight पाहू.निकीता online ट्राय  करत होती. ती मैत्रिणीच्या साखरपुड्यात  होती. ती  म्हणाली, आता  तुम्ही  घरी जाऊ  शकता. ....होऊन  जाईल  काम....एजंट  पण म्हणाला  की  मी जमेल  तसे अॅडजस्ट करून  तुम्हाला जास्तीत जास्त  पाॅइंटस् दाखवितो. आम्ही  मग टॅक्सी  करून मुलुंडला निघालो. तर परत  निकीताचा  फोन. ..साइट  ओपन  होत नाहीये. ..तुम्हीच  करा T1 ला जाऊन  बुकिंग!T1 to T2 बरच  अंतर आहे. तीच  टॅक्सी T1 कडे वळवली. सामान  घेऊन  सारखे  इथून  तिथे  सुरु  होते. दुसऱ्या दिवशीचे व परतीचे  INDIGO चे बुकींग  केले. आमच्या  आधीच्या airfare च्या  दीडपट  तिकीट  पडले. पण गरजवंताला. .......

ट्रिपचा एक दिवस वाया  गेला. 

दुसर्‍या दिवशी सकाळी बागडोगराला पोचलो. 

 एअरपोर्टहून साधारण  11.30 ला निघालो. जास्तीत जास्त  4 तासात  पोहचू, ड्रायव्हर  म्हणाला. पण  जसे  आम्ही  गंगटोकच्या दिशेने  जाऊ  लागलो, तर " न भूतो न भविष्यती " असा  traffic jam!

अत्यंत  अरुंद रस्ते, दोन्ही  बाजूंनी लागलेली  गाड्यांची  रांग, शेवटी  patience  संपून झालेली हाणामारी, सर्व काही शांतपणे  बसून बघणे, एवढेच  आमच्या  हातात  होते. आम्हाला  तरी  हाॅटेलला  जायचे  होते. पण ज्यांना  एअरपोर्ट गाठायचे  होते, त्यांची तर  flight मिस झाली  असणार. आम्ही 7 तासांनी हाॅटेलला  पोचलो.म्हणजे तो दिवसही संपत आला. 

           सकाळी  लवकर उठून  गंगटोकहून निघालो  बाबा  मंदिर ,लेक पहायला. ...उंच उंच  पर्वतराजी, खुळावणारा,नादमयी  निसर्ग, दाट धुकं, हे सर्व  पहाताना  मन अलगद तरंगू  लागलं.  

    गंगटोकचे साइट सिइंग पण मस्त  एन्जॉय  केलं. सगळीकडे  इलेक्शनचा  माहोल  होता. गंगटोकला  आम्ही  तिथून  निघालो  त्याच्या  दुसर्‍या दिवशी,  तर दार्जीलिंगला  बर्‍याच दिवसांनी  इलेक्शन  होतं. आम्ही  म्हटलं, वा!काय  लक  आहे  आपलं? पण  जसे  दार्जिलिंग  जवळ  येऊ लागले, तसा ड्रायव्हरने बाँब  टाकला. 

साब,मोमता बॅनर्जी की कल रॅली  है  दार्जिलिंग में. .तो  सुबह 8 बजेसे सब साइट  सिइंग वाले  रस्ते बंद! अरे, दीदींना उद्याचाच दिवस  मिळाला  का? आता  problems ची इतकी  सवय झाली होती  की  काही tension etc. आलं  नाही. बरं  आम्ही  परतीचे flight   बुकींग केल्याने (अव्वाच्या सव्वा  किंमतीत) मुक्काम  वाढवू  ही शकत नव्हतो. 

     पुन्हा एकदा  available options चा विचार  झाला. मग  काय, पहाटे  3.30 उठून  टायगर  हिलच्या  सूर्योदयापासून  सुरूवात केली, आणि  नेहमीचे पाॅइंटस्  न दाखविता, दार्जिलिंगचा  unexplored part  ड्रायव्हरने आम्हाला दाखविला. (Again  with extra charges)कारण तिथे  ड्राईव्ह  करणे हे  येरागबाळ्याचे  काम  नव्हते. पण तो इतका  सुंदर  अनुभव होता की  मोमता  दीदींना  आम्ही थॅंक्स  म्हटले! 

      तरी  मैत्रिणींनो,  जो काही quality time आम्ही  तिथे  spend केला, त्यात  हे  सगळे  अडथळे  पार  विसरुन  गेलो. 

असाही   एखादा टूर!  नाही  का?

ReplyForward