माझे कार ड्रायव्हिंग

एखादा विद्यार्थी फास्ट लर्नर असतो पटकन एखादी गोष्ट आत्मसात करतो एखादा स्लो लर्नर असतो त्याला
कुठलीही गोष्ट शिकायला जरा वेळ लागतो पण मला नेहमी असं वाटतं की मी या दोघांच्या मधली आहे ,
कोणतीही नवीन गोष्ट शिकण्या बद्दलचा माझा उत्साह अगदी फसफसत असतो, सुरवात जोरदार होते पण ती
नंतर शेवटाला जाईपर्यंत तिची चाल मंदावली असते.म्हणजे काय की कुठल्याही नवीन गोष्टीची सुरुवात मला
विराट सारखी आणि शेवट हा माही सारखा करायचा असतो पण मी धवन च्या देखील आसपास नसते
नमनालाच घडीभर बॅट बॉल I mean तेल झाले असो मी माझ्या कार ड्रायव्हिंग च्या अनुभवाबद्दल बोलते आहे

1994 साली पहिल्यांदा ड्रायव्हिंग स्कूल मधून ड्रायव्हिंग शिकले तेव्हा खूप उत्साह होता आणि आत्मविश्वास होता
कधी एकदा बाबा कार घेतात आणि मी ती चालवते असे झाले होते त्याच काळात एकदा श्रीनरसिंह सरस्वती
मंदिर कारंजा येथे दर्शनाला जाण्यासाठी टॅक्सी केलेली होती टॅक्सी म्हणजे ती टेम्पो ट्रक्स होती . नुकतीच
कार ड्रायव्हिंग शिकून लायसन्स देखील मिळाल्यामुळे गाडी चालवायची खूप उत्सुकता होती आणि टॅक्सी
वाला ओळखीचा असल्यामुळे त्याला मी गाडी चालवू देण्याची विनंती केली त्याने पण हसून हो म्हटले आणि
मुर्तीजापुर फाटा ओलांडल्यावर कारंज्याकडे जाणारा थोडा कमी वर्दळीच्या रस्त्यावर आल्यावर त्याने
गाडी माझ्या हातात दिली आई बाबा बहिण भाऊ मागे बसले होते . बाबांचे टेन्शन एकदम वाढले होते,
मागून येणारी आणि जवळपास चाळीस-पन्नास फूट अंतर असणारी बस त्यांनी मला तीन-चार दा हळूच
सांगितले बस येते आहे ,समोर दूर काहीतरी वाहन दिसते आहे आणि मी बिनधास्त ,” हो बाबा , काळजी
करू नका मी व्यवस्थित नेते “ असे सांगून त्यांना शांत करायचा प्रयत्न करीत होते. आणि ड्रायव्हर
माझ्यासारखाच बिंदास होता तो नुसता गालातल्या गालात हसत होता पण आता लक्षात येतं की त्याने
हॅन्डब्रेक वर एक हात ठेवला होता. शेवटी जास्तीत जास्त दहा एक किलोमीटर गेल्यावर बाबांनी मला कडक
शब्दात सांगितले की गाडी थांबवा आणि ड्रायव्हरला चालवायला दे उशीर होतोय .माझ्या लक्षात आलं की आता
जास्त ताणण्यात अर्थ नाही .

पुढे काही कारणामुळे बाबांचे कार् घेणे पुढे ढकलले गेले आणि मधल्या काळात मी ड्रायव्हिंग पूर्णपणे विसरले
नंतर ८ -१० वर्षांनी बाबांनी गाडी घेतली पण तोपर्यंत माझ्याजवळ एक वर्षाचे बाळ होते आणि त्याचे संगोपन
माझ्यासाठी कार ड्रायव्हिंग शिकण्यापेक्षा ही जास्त एक्सायटिंग आणि थ्रिलिंग होते नंतर मधल्या काळात कार
शिकायची आहे असे स्वतःशीच घोकणे घरातल्यांना सांगणे चालूच होते पण त्यासाठी 2017 चा मुहूर्त यावा
लागला. दिवाळीच्या मुहूर्तावर कार घ्यायची या हिशोबाने मी जुलैमध्ये घराजवळचा ड्रायव्हिंग क्लास लावला. मला
काय पटकन कार येईल असे मला वाटायचे कारण या आधी शिकली होती ना पण क्लास ला आल्यावर कळलं
की आपण एबीसीडी पण विसरलो आहे जुलैचा माझा क्लास ज्यात फक्त 26 पिरिएड्स होते तो ऑक्टोबर
मध्ये संपला आणि पहिले लायसन एक्सपायर झाल्यामुळे नवीन लायसन काढणे क्रमप्राप्त होते त्यासाठी
आरटीओ ऑफिस मध्ये लर्निंग लायसन चा फॉर्म इंस्ट्रक्टर सोबत भरून आले पण सहा महिन्याची मुदत
संपायला आली तरी ड्रायव्हिंग स्कूल वाले परमनंट लायसन साठी अपॉइंटमेंट घेईना मला टेन्शन यायला लागले.
शेवटी एकदाचा मुहूर्त लागला आणि मी फेब्रुवारी २०१८ च्या पंधरा-वीस तारखेकडे परमनंट लायसन
मिळण्यासाठी टेस्ट द्यायला गेले ,परत माझ्या ड्रायव्हिंग शिकून दोन महिन्याची गॅप झाली होती. गाडी चालू
व्यवस्थित केली आणि पहिल्या गियरमध्ये क्लच सोडतांना गाडी बंद पडू द्यायची नाही असेही ठरवले होते
(कारण शिकतांना माझी अनेकदा बंद पडली होती ) मात्र त्याप्रमाणे गाडी बंद पडली नाही ही पण पहिल्या
गियर मध्ये टाकतांना गाडी थोडी जास्त रेझ झाली आणि तिथल्या इन्स्पेक्टरला माझे ड्रायव्हिंग smooth नाही
आहे असे जाणवले ते मला परत चार दिवसानंतर ची अपॉईंटमेंट देतो म्हणाले पण माझ्या लर्निंग लायसन ची
मुदत त्याच्या आधीच संपणार होती कसेबसे त्यांना रिक्वेस्ट करून ड्रायव्हिंग टेस्ट पास करून घेतली त्यांनी
माझ्याकडं वदवून घेतले की चांगले ड्रायव्हिंग आल्याशिवाय रस्त्यावर गाडी चालवणार नाही मनात म्हटले मला
नुसती लोकांचीच नाही तर माझी देखील माझी पर्वा आहे .मी असे बिलकुल करणार नाही, ठरवले की आता
उन्हाळ्यात गाडी घ्यायची आणि चांगली प्रॅक्टिस करायची आणि नवीन गावी बदली होणार आहे तिथे ड्रायव्हिंग
करत कार न्यायची पण हाय रे दैवा तिथे पण माशी शिंकली माझा छोटासा एक्सीडेंट झाला आणि पायाचे स्नायू
दुखावले गेले त्यामुळे डॉक्टरांनी तीन आठवडे रेस्ट सांगितली आणि गाडी घेणे पुढे ढकलले गेले.

पुढे बदली मुळे नाशिकला आली तेव्हा पावसाळा जोरात होता पाऊस संपल्यावर कार घेऊ असे ठरले .इथे
माझ्या कार्यालयातील मैत्रिणीने नुकतीच कार घेतली होती. आणि ती रोज तिच्या यजमानांबरोबर कार चालवत
कार्यालयात जायची आणि परत ते कार घेऊन त्यांच्या कार्यालयात जायचे आणि संध्याकाळी परत आणायचे की
ही चालवत घरी न्यायची अशी तिची प्रॅक्टिस महिनाभर चालली , ते पाहून मला टेंशन यायला लागले की मी
कसे करणार माझ्या सोबत तर कोणीही नाही मदतीला , नंतर ती कार्यालयात कार आणू लागली , मी तिच्या
घरी जायचे आणि आम्ही दोघी सोबत कार्यालयात जायचो, तेव्हा नवीन नवीन तिची प्रॅक्टिस , पार्किंग ला कार
लावतांना होणारी तारांबळ पाहून मला खूप टेंशन यायला लागले, की मी कसे करणार? पण थोड्याच दिवसात ती
खूप यशस्वीरीत्या कार चालवू लागली आणि त्यामुळे माझा देखील आत्मविश्वास वाढला.

नवरात्रात कारचे बुकिंग करावे असे वाटत होते पण नंतरच जाणे झाले .एकदा कार पाहिल्यावर कंपनी मॉडेल
फिक्स केल्यावर केव्हा एकदा कार घरी येते असे झाले होते दिवाळीच्या धनत्रयोदशीच्या मुहूर्तावर कार घरी
आणावी असे ठरले . परत कार ड्राईविंग करून 5-6 महिने झाले होते ,त्यामुळे नवीन कार घरी यायच्या आधी
,कुठेतरी परत क्लास लावावा आणि हात साफ करावा असे वाटत होते म्हणून परत ड्राईविंग क्लास प्रॅक्टिस साठी
लावला , परत क्लच गियर शी झटापट सुरू झाली, पण यावेळेस जास्त त्रास नाही झाला.8- 10 पिरिएड्स मध्ये
गाडी स्मूथ चालवता येऊ लागली, तरी पण गाडी रिव्हर्स टाकणे, अरुंद पार्किंग मध्ये कार लावतांना जागेचा
बरोबर अंदाज घेणे , पेट्रोल पंप वर पेट्रोल भरायला जाणे इ. गोष्टी मला जमतील का हे प्रश्न मला पडतच होते,
पण आता मलाच हे सगळे करायचे आहे ,असे म्हणून मनाची तयारी करणे पण चालू होते. शेवटी एकदाची कार
घरी आली,शोरूम मधून मैत्रिणीचा मुलगा कार चालवत घरी घेऊन आला आणि दिवाळीचे 5 दिवस सुट्टी चा
सदुपयोग करून कार प्रॅक्टिस करायची असे ठरवले. एक पर्सनल इन्स्ट्रुक्टर म्हणून 65 वर्षाचे काका मैत्रिणीने
सुचवले.त्याच्या सोबत 1 तासाचा 1 पिरियड या प्रमाणे 3 दिवस 5 तास सराव केला आणि खूप च आत्मविश्वास
वाढला. त्यांना गावाला जायचे होते म्हणून नंतर येतो म्हणाले पण आता मला धीर धरवत नव्हता , मी हळू हळू
कार पार्किंग मधून काढणे नंतर जवळच्या परिसरात छोटीशी चक्कर मारणे सुरू केले. मग कधी मामा बरोबर पण प्रॅक्टिस केली, आणि 1 महिन्यातच कार्यालयात कार ने जाणे सुरू केले , घराच्या पार्किंग मध्ये ठेवतांना एकदा कार ला स्क्रॅच पडले आणि एकदा ऑफिस पार्किंग मध्ये कार रेझ झाली आणि थोडक्यात दुसऱ्या कार वर
आदळता आदळता वाचली एवढा प्रसंग सोडला तर ,मला कार चालवणे यशस्वी रित्या जमले.

यात अजून एक झाले, माझा आत्मविश्वास खूप दुणावला. कोणी म्हणेल त्यात काय एवढं ,पण माझा स्वतः
बद्दलचा एकंदरीत अनुभव बघता मी उशीरा का होईना हे काम तडीस नेले आणि वय पण त्याच्या आड नाही
आले ,हे माझे मलाच एक प्रकारे बक्षीस दिल्यासारखे वाटले. प्रसिद्ध लेखक शिव खेरा म्हणतात ना ,” Yes YOU
Can Do It.तसे मी आता म्हणू शकतो YES I DID IT.

----------गौरी