आशियाना (भाग-१)

4  अॉगस्ट रविवार - सकाळी नेहमीप्रमाणे हाॅलची खिडकी उघडली. फ्रेश हवा, ऊन घरात आलं की सकाळ कशी ताजी टवटवीत वाटते. थोड्याच वेळात बुलबुल पक्षी हाॅल मध्ये आले जणू वाटच बघत होते खिडकी उघडण्याची. बरोबर मध्यभागी असलेल्या झुंबरावर जाऊन बसले. मला जरा आश्चर्य वाटले इतके थेट घरात कसे काय आले? हाॅलभर उडत होते आणि खूप गोड आवाजात काही तरी गाऊ लागले. जणू खूप खुशी झाली आहे आणि आपल्या जोडीदाराला ती खुशी तो आनंद व्यक्त करून सांगत होते. बुलबुल ची इतकी गोड सुस्वर किलबिल ऐकून मला वाटलच मामला गोड बातमीचा असणार. इतकं प्रेमाने, लाडलाड आवाज काढत होते कि दो पंछी दो तिनके कहो ले के चले हैं कहाँ ये बनायेंगे एक आशिया... ह्याच गाण्याच्या ओळी मी अगदी सहज गुणगुणू लागले. पण नंतर कामात, स्वयंपाकात पार विसरले.

 दुपारी पुन्हा ते बुलबुल आले. आम्हाला खूप मजा वाटली. इतक्या वर्षात असे घरात कधीच पक्षी आले नव्हते. त्यामुळे आम्ही चांगलेच उत्साही झालो. पण गंमत बघा आता दुपारी फक्त एकच पक्षी आत येत होता. त्याचा जोडीदार बाहेर जिन्याच्या रेलिंगवर बसून तिथूनच त्या आतल्या पक्ष्याशी बोलत होता. नंतर मला जाणवलं घरात येणारा पक्षी "ती" असावी "तो" बाहेरून, लांबून "मम" म्हणत होता. म्हणजे पक्षांच्या काही प्रजातींमध्ये पण असचं असतं तर!(तू जो बोले हा तो हां) एकदा जागेची पाहणी करायला "तो" स्वतः घरात आला प्लॉट तपासून आवडल्याचं सांगितलं. प्रेमाने तिला संमती दिली आणि महाशय बसले बाहेर रेलिंगवर जाऊन. संभाषणाचा/गोड बोलण्याचा निर्णय झाला आशियाना इथेच बनवायचा! प्लॉट ठरला ठरला मग बांधकामाला कितीसा वेळ लागतो? अक्षरशः 5 दिवसात फ्लॅट बांधून तय्यार! हॉलच्या मधोमध असलेल्या झुंबराच्या चार बारीक रॉडला कोळ्याचं जाळ, लाळ आणि तुळशीच्या सुकलेल्या काड्या असं घट्ट लपेटलं कि बरोबर मोठ्या वाटी सारखं तयार झालं. मला बहिणाबाईंची कविता आठवली. पाखराची कारागिरी जरा देख रे मानसा, तिची इलूशी चोच, तेच दात तेच ओठ, तुला दिले रे देवान दोन हात दहा बोटं.

मला तर बुलबुल पक्षांचे निरीक्षण करायचा छंदच लागला. काम आटोपलं कि मी हॉलमध्ये कॅमेरा घेऊन बसू लागले. सुरूवातीला झूम करून फोटो काढले, व्हिडिओ काढले. मग माझी आणि तिचीही भीड चेपली. आमची चांगली ओळखच झाली म्हणा ना! पक्षांना उपजत ज्ञान असावं की इथे आपण आणि आपली पिल्लं सुरक्षित राहू. याची खात्री पटल्यावरच ते घर बनवत असतील.

 घरटं कोण बांधतय तो की ती हे नक्की कळत नव्हते. एक पक्षी कायम बाहेर बसलेला आणि एक आत घरटं बांधणी करायचा...

अंजली