फुकेट- क्राबी टूर

ट्रिप आणि घोळ हे नक्कीच जुळे भाऊ असावेत. आधीच्या ट्रिप वरून धडा घेऊन कितीही काळजी घेतली तरी नवीन  काही तरी घोळ होतातच. घोळ लाइटली घेतले तर ट्रिप ची रंगत वाढवतात, नाही तर सगळी ट्रिप स्पॉइल होते.

आमच्या फुकेट क्राबी टूर ची सुरुवातच घोळाने झाली.

आम्ही 4 कपल  होतो. नाशिक हुन  अंजु-विनायक अन डॉक्टर क्षत्रिय कपल,आम्ही अकोला अन संजीव भाई अन इशा भाभी कर्नाल हुन येणार होते. आमचे तिघांचे रिझर्व्हेशन बॉम्बे - फुकेट तर कर्नाल वाल्यांचं दिल्ली - फुकेट करायचं होतं. नाशीक कंपनी बुकिंग च सगळं पाहणार होते। 

सांगण्यात / ऐकण्यात काय चूक झाली माहीत नाही ,आमच पण बुकिंग दिल्ली -फुकेट केल्या गेलं. आमचं अकोला बॉम्बे रिझर्व्हेशन ऑलरेडी झालं होतं, ते कॅन्सल करून ,अकोला- नागपूर ट्रेन ,नागपूर- दिल्ली फ्लाईट असा द्राविडी प्राणायाम आम्हाला करावा लागला.तिकिटांचा भुर्दंड बसला तो वेगळाच!

दिल्ली - फुकेट फ्लाईट रात्री 1.20 ला होत। 10 ला दिल्ली ला पोचलो ,संजीव भाई ,भाभी पोचले होतेच. एअरपोर्ट वरच डिनर केलं,रमत गमत 12.30 ला गेट जवळ पोचलो. काही लोकांची धावपळ सुरू होती ,ते बघून ,किती निष्काळजी असतात लोक ,3 तास आधी येऊनही फ्लाईट साठी  धावपळ करावी लागते,अस आम्ही बोलत होतो.तेवढ्यात फुकेट फ्लाईट ,लास्ट कॉल ,असा आवाज ऐकला,बघतो तर काय तो कॉल आमच्यासाठीच होता ,बाकी सगळे पॅसेंजर फ्लाईट मधे बसले होते ,आमच्यासाठी सगळ काम खोळंबल होते.मग मात्र वॉशरूम ला जायलाही वेळ न देता आम्हला फ्लाईट मध्ये रवाना केलं. आम्ही,त्यांच्या 'काय बावळट लोक आहेत' अश्या नजरेला तोंड देत धावत पळत आमच्या सीट वर बसलो (नंतर काही कारणांनी फ्लाईट 1 तास लेट निघालं ती गोष्ट वेगळी).दुसऱ्यांना नाव ठेवता ठेवता आम्ही पण तेच केलं होतं!

 अस कस झालं याचा विचार करताना लक्षात आलं की आमचं फ्लाईट रिशेड्युल झालं होतं ,बोर्डिंग पास वर पण 12.45 वेळ होती पण ते बघण्याचे कष्ट आम्ही घेतले नव्हते (कारण तिकिटावर 1.20 ची वेळ हाती ) फ्लाईट रिशेड्युल झाल्याचा मेसेज आला होता तो पण गप्पांच्या नादात आम्ही बघितला नव्हता. अजून 5,10 min.उशीर झाला असता तर फ्लाईट चुकलं असत! असो..

सकाळी 7.30 ,ला फुकेट ला पोचलो (आपल्या इकडे तेंव्हा 6 वाजले असतील).नाशिक कंपनीच फ्लाईट त्याच दरम्यान पोचणार होत.आत गेल्या गेल्या ते लोक भेटलेच. व्हिसा ऑन अरायव्हल असल्याने ,फॉर्म भरण वगैरे सुरू केलं.

फोटो लावायच्या वेळेला लक्षात आलं की आमचे फोटो बुक केलेल्या सामानात आहेत! फोटो लावल्याशिवाय व्हिसा मिळणार नव्हता ,अन व्हिसा मिळाल्याशिवाय ,समानापर्यत पोचणं शक्य नव्हत. झालं !आता आपल्याला इथूनच परत जावं लागत की काय अस वाटलं. सुभाष नी पुढे जाऊन चौकशी केली तर कळलं की एअरपोर्ट वरच फोटो काढण्याची सोय आहे. तिकडे गेलो तर आमच्यासारखे बरेच विसरभोळे लोक तिथे रांगेत उभे होते. 300 बाथ (आपले 700 ₹) मध्ये 8 फोटो घ्यावे लागणार होते,जेंव्हा की  गरज एकाच फोटो ची होती. दोघंचे 1400 ₹ अक्कल खाती जमा करून ,एकदाचा व्हिसा मिळाला.

फुकेट हुन आम्ही लगेच  क्राबी ला जाणार होतो.

फुकेट क्राबी 2.30 तास लागणार होते। रस्ते अतिशय सुंदर ,रस्त्याच्या दोन्ही बाजूनी हिरवे पडदे ओढल्यासारखी दाट झाडी होती,त्याच्या फटीतून मधूनच हिरव्या निळ्या समुद्राचा तुकडा दिसत होता. मधेच लाईम स्टोन चे उंच सुळके मान वर काढून उभे होते ,त्यावरही दाट झाडी होतीच! हे लाईम स्टोन चे सुळके तिथे सगळीकडे, अगदी समुद्रात सुद्धा मोठया प्रमाणात आहेत. 

रस्त्यात एका ठिकाणी छोट्या जॉईंट वर थांबलो ,बरोबर आणलेले ठेपले ,पराठे ,भाजी खाल्ली( आमच्या पॅकेज मधे 3 लंच नव्हते ,ते आमचे आम्हाला करायचे होते) चहा घेतला.तिथे विविध प्रकारची फळ मांडून ठेवली होती,आपण सांगू ती फळ लगेच कापून देत होते.त्यात आंबे पाहून खूप आनंद झाला,पण आंब्याला काहीच चव नव्हती .अननस मात्र अतिशय गोड आणी रसदार होते.

12.30 ला ,'रामदा इन हॉटेल' क्राबी ला पोचलो.चेक इन 3 pm.ला होत, वेलकम ड्रिंक घेत ,रिसेप्शन ला आरामात बसून हॉटेल च निरीक्षण केल.

हॉटेल खूप सुंदर होत.नारळाची अन पाम ची झाड तर खूप होती,पण स्विमिंग पूल जवळ बुच्याच झाड पाहून खूप छान वाटलं. 

हॉटेल च्या समोरच मसाज पार्लर दिसलं ( तिथे दर 5 दुकानापैकी 1 मसाज पार्लर आहे),वेळ आहे तर रूम मिळेपर्यंत मसाज करून घेऊ अस ठरलं ,कोणी फक्त फूट मसाज ,तर कोणी फुल बॉडी मसाज करून घेतला.तोपर्यंत रूम्स पण मिळाल्या.

फ्रेश होऊन 5 वाजता बीच वर जायचा प्लॅन केला.

बीच तिथून अगदी जवळ होता. फिरत फिरत निघालो, बीच वर मनसोक्त हिंडलो. समोरच ओळींनी अनेक दुकान होती, 

तिथे पण डोकावलो. 

तिथले दुकानदार खूपच उद्धट वाटले कोणी,बार्गेनिंग करायला गेल तर सरळ बाहेर निघून जायला सांगायचे. सतत मोबाईल मध्ये डोकं घालून बसलेले,होते, गिऱ्हाईक आलं गेलं त्यांना काही फरक पडत नव्हता. कदाचित भारतीय लोक घेतात कमी अन बार्गेनिंग जास्त करतात असा त्यांचा अनुभव असावा.एकानी तर आम्हाला बोलून ही दाखवलं ,'आप इंडियन बिझनेस बहोत अछा करते है ,लेकींन जब खरीदने की बात आती है तो खरीदने से ज्यादा बार्गेनिंग के बारे मे सोचते हो!' तेच अमेरिकन ,युरोपिअन लोक कितीही किंमत सांगीतली तरी घासाघीस न करता घेतात.म्हणूनच भारतीय लोकांकडे ते दुर्लक्ष करत असावेत. दुकानात हिंडत असताना अचानक मुसळधार पाऊस सुरू  झाला ,सगळ्या दुकानदारांची माल पाण्यापासून वाचवण्याची धावपळ सुरू झाली.आम्ही पण  पाऊस थांबेपर्यंत एका ठिकाणी थांबलो,मग डिनर ला निघालो. रस्त्यात एक बार दिसला,तिथे छताला अनेक ब्रा टांगलेल्या होत्या ,अन बाहेर बोर्ड लावला होता ,आपली अंगातली ब्रा काढून द्या अन बिअर फ्री घेऊन जा. काय काय चालत बाहेरच्या जगात ,आपण कल्पना पण नाही करू शकत! तसाही थायलंड सेक्स इंडस्ट्री म्हणून जास्त प्रसिद्ध आहे .रस्त्यांनी जाताना पण मसाज पार्लर चे बोर्ड घेऊन उत्तेजक कपड्यातल्या मुली जागोजागी दिसत होत्या.मसाज च्या नावाखाली या पार्लर मधे  काय चालत असेल याची त्यांच्या कपड्यांवरूनच कल्पना येत होती. डिनर करून हॉटेल ला आलो.

दुसऱ्या दिवशी ब्रेकफास्ट करून 10 वाजता 4 आयलँड्स ला निघायचं होता.

टॅक्सी बरोब्बर 10 ला आली. टॅक्सी नी समुद्रापर्यंत अन तिथून स्पीड बोट नि आयलँड्स ला जायचं होतं. लाईफ जॅकेट घालून बोटीत बसलो,अंतर फार नव्हतं .10 min.कोह टप आयलंड ला पोचलो तिथून 100 फुटावर कोह मोर आयलंड आहे.ओहोटी असली तर आरामात कोह टप ते कोह मोर पायी जाता येत.आम्ही गेलो तेंव्हा ओहोटी होती, त्यामुळे दोन्ही आयलंड चा आनंद घेतला. समुद्रात  डुंबलो,भरती ची वेळ झाली सांगितल्यामुळे पटापट बोट होती तिथे पोचलो. दुसरं, चिकन नेक आयलंड ,लाईम स्टोन च्या या सुळक्याच्या आकार विशिष्ट अँगल नि कोंबडी सारखा दिसतो.

तिथून पुढे ज्यांना स्नोरकलिंग करायचं होतं त्यांच्यासाठी समुद्राच्या मधे बोट थांबली. पोहता येणाऱ्यांनी मास्क घालून आरामात पाण्यात उडी मारली. मी पण लाईफ जॅकेट अन मास्क घालून पाण्यात उतरले पण,पुढे जाण्याची हिम्मत झाली नाही (पोहता येत नाही न!). लाईफ जॅकेट असल्यावर तू काही बुडणार नाही ,अस म्हणून सगळे प्रोत्साहन देत होते,पण समुद्राखालचे जीव बघण्यापेक्षा मी माझ्या जीवाला जास्त महत्व दिल अन बोटीत परतले.

पुढचा स्टॉप, कोह पोडा! पांढरी शुभ्र वाळू , पाम ट्री ची बॉर्डर अन सभोवती हिरव्या निळ्या, पांढऱ्या छटा असलेला समुद्र ,असा हा आयलंड अतिशय देखणा आहे .या पासून काही अंतरावर, क्राबी च्या ब्राउशर वर नेहमी असतो तो प्रसिद्ध सुळका आहे. तिथे भरपूर फोटो काढले ( कुठे नाही काढले ते विचारा !)

तिथेच आमचा थाई लंच होता.एका टेबल वर ,भात ,बेचव थाई करी ,त्यात काही पाला  होता,पाणीदार चिकन करी अन खूप सारं अननस अस मांडून ठेवलं होतं. आम्ही फक्त अननस खाऊ शकलो.

कोह पोडा हुन मग रिलाय बे ला गेलो.तिथली फारा नांग गुफा ,सुंदर स्टलॅकटाइटस अन स्टलागमईट्स साठी प्रसिद्ध आहे. इथले सरळसोट लाईम स्टोन चे सुळके रॉक क्लाइम्बर्स साठी पर्वणी! दुरून दुरून हे आव्हान पेलायला लोक येतात.

या गुफेमधे शिवलिंग आहे.मासेमारी ला जाण्याआधी कोळी  इथे येऊन प्रार्थना  करतात. त्यांची श्रद्धा आहे ,असे केल्याने,त्यांना जास्त मासे सापडतील ,अन ही देवता समुद्रात त्यांचे रक्षण करेल. तिथे अजून एक वेगळी गोष्ट दिसली ,गुफेमध्ये ,अनेक छोटे मोठे  लाकडी लिंगम होते ,ते रंगीबेरंगी कापडाने सजवले होते. आपल्या पृथ्वीच्या भरभराटीसाठी हे लिंगम अर्पण करायची प्रथा तिथे आहे. हे लिंगम फक्त लाकडी असतात,दगडी किंवा दुसरे  लिंग तिथे बाजूला काढून ठेवलेले दिसले.

चारही आयलंड ची सुंदर सफर आटोपून 3 वाजता हॉटेल ला पोचलो.

ओले झालेलोच होतो तर हॉटेल मधल्या स्विमिंग पूल मध्ये उतरलो. दुपारची वेळ असल्याने तिथे बाकी कोणी नव्हतं! पूल जवळच्या रेस्टॉरंट मध्ये एक वेटर जयपूर चा होता. मग काय त्याला सांगू ती गाणी, त्यांनी लावून दिली,गाण्याच्या ठेक्यावर धूम नाचलो. 

संध्याकाळी परत बीच वर चक्कर मारली.डिनर करून परत आलो.

सकाळी 10 ला फुकेट ला निघायचं होता.