पोलीसकाका जयहिंद..!

 

मी दुसरी तिसरीत असेन तेव्हाची गोष्ट. आम्ही अंजनगाव ला राहायचो. अंजनगाव तसं लहानसंच गाव. त्यामुळे अकोला म्हणजे आमच्या मते एक खूप मोठ्ठ शहर होतं. साहजिकच आम्हाला त्याचं आकर्षण वाटायचं. अकोल्याला माझी मावशी, मामा राहायचे. त्यामुळे आम्ही भावंडं दरवर्षी उन्हाळ्याच्या सुट्यांमध्ये अकोल्याला यायचो. मामा, मावशी दोघेही डाबकी रोड ला राहायचे. कधी मामाकडे तर कधी मावशीकडे आम्ही सगळे खूप मज्जा करायचो. आम्हाला सगळ्यात जास्त अप्रूप असायचं  ते राणा प्रताप पार्क मध्ये जाण्याचं. खास करून तिथल्या खरमुऱ्याच्या गाडीवर कागदाच्या कोन मधले गरमगरम खरमूरे खायचं आणि  टिन टिन घंटीच्या गादीवर, स्टीलच्या इवल्याश्या सुबक कपात जिभेवर विरघळणारं व्हॅनिला आइसक्रीम खायचं! सुट्यांमध्ये आम्ही नेहमीच हट्ट करून पार्कमध्ये जायचो. चार वाजले की आमची  बच्चेकंपनी डाबकी रोड वरून रमतगमत पायी निघायची. रस्त्यात ते भिरड चे हॉटेल, कस्तुरबा हॉस्पिटल, त्या लहान लहान गल्ल्या, जयहिंद चौक आणि मग दगडी  पूलावरून एकदाचे पार्क मध्ये पोहचायचो. त्या दगडी पुलाचे पण खूप आकर्षण असायचे. त्यावरून जाता-येतांना खूपदा आम्हाला एक दोन पोलीसकाका हातात दंडुका घेऊन फिरतांना दिसायचे. त्या वयात पोलीस म्हटला की एक वेगळीच भीती किंवा दबदबा वाटायचा. पोलीस चोरांना तर पकडतातच पण आपणसुद्धा काही चुकीचं वागलं, मोठ्यांचं ऐकलं नाही, हट्टीपणा केला, त्रास दिला की पोलीस पकडून नेतात हे सुद्धा खूपदा ऐकलेलं. त्यामुळे कधी रस्त्याने जातांना  पोलीस दिसला की नकळतच  सोबत असलेल्या व्यक्तीचा हात घट्ट पकडल्या जायचा! मात्र  पोलीस  चांगल्या लोकांना मदत करतात हे बाकी मनात पक्के बिंबलेले. केव्हातरी असंच मी पोलिसाला घाबरते हे कळल्यावर माझा मामा मला म्हणाला होता; “पोलीसकाका  दिसले की त्यांना जयहिंद करून टाकायचं, मग ते आपले दोस्त होऊन जातात!” त्यामुळे एकदा खूप म्हणजे खूपच हिम्मत करून, धडधडत्या छातीने  समोरून येणाऱ्या एका पोलीसाला  मी म्हणूनच टाकले, "पोलीस काका जय हिंद!". आणि आश्चर्य म्हणजे त्यानेही तोंडभरून हसून उत्तर दिले "बेबी जय हिंद!” बापरे! चक्क पोलीसकाकाने मला उत्तर दिले होते! त्या बालवयात ती फारच मोठी अचिव्हमेंट वाटली होती. आपण कुणीतरी खास असल्यासारखं वाटलं होतं. साक्षात एक पोलीस काका माझ्याशी बोलला होता, मला जयहिंद म्हणाला होता!  काय मजाक समजता का भाऊ! त्यानंतर कितीतरी दिवस ही घटना मी माझ्या अंजनगावच्या सगळ्या मैत्रिणींना खूप फुशारक्या मारून, रंगवून रंगवून सांगायची. काळाच्या ओघात बालमनावर बिंबलेलं पोलीसांचे ते चित्र  नक्की केव्हा बदलून गेलं ते बाकी कळलंही नाही! पण अजूनही तो प्रसंग आठवून खूप हसू येतं आणि अजूनही खाकी युनिफॉर्म मधला कुणी पोलीस दिसला की  “पोलीसकाका जयहिंद..!” आठवतंच आठवतं!

​​​​​​​​​ 

©मधुमती वऱ्हाडपांडे