।ऐ हवा मेरे संग संग चल ,मेरे दिलमे हुई हलचल ।अशी काहीशी स्थिती, pkvत माझी असते. मस्त निवांत एकलकोंडी रस्ता ,आजुबाजुला हलकीशी पानांची सळसळ ,एका लयीत चालणारे बुटांचे आवाज आणि अर्थात विविध पक्षांची सुरेल सोबत! ......... माझ्यासाठी हेच स्वर्गसुख !
आमच्या या निवांतपणावर मी सतत खूष असते पण एके दिवशी अचानक या निवांतपणावर घाला झाला व चक्क त्या रस्त्याने जाण्याची आम्हाला मनाई केली. .... वरुन आॕर्डर आहेत तशा !..... असे म्हणाले..... जीव अगदी हिरमुसला होऊन गेला. डोळ्यापर्यंत आसवं येऊन थांबली होती पण मी कसोशीने त्यांना थोपवून धरले होते. आता काय?.......हा प्रश्न सतावत होता...... रस्ता पण आपला लाडका असु शकतो याची जाणीव प्रथमच या प्रकर्षाने झाली. त्याचं लाडकेपण इतक मनात घर करुन बसलय की ,हे नाही तर काहीच नाही... तसही सध्या ऊन असल्यामुळे मी आणि स्वाती फक्त रविवारीच pkvत जातो .ते पण जमेल तसं. या रविवारी आधीच एकमेकींना विचारुन झालं होतं गेट उघडे नसेल तर काय गं?.....म्हंटलं बघु वेळेवर, आधी जाऊ तर खरी! ..सुदैवाने गेट उघडं होतं....त्या दिवशी परमेश्वराचे किती आभार मानु अन् किती नाही असं झालं होतं ....खर्या अर्थाने आनंद गगनात मावत नव्हता. आजचा दिवस मस्त जाणार!......आज सगळ्यांशी यथेच्छ भेटी होणार, आठ दिवसातला इत्थंभूत समाचार नजरेस पडणार ! .....आम्हाला दर दिवशी दिसणार्या वेगळ्या अनुभवाची गाथा कोण सांगतं ?.......तर खुद्द pkv तला तो शांत परिसर !.......जाताजाता सहजच मातीच्या रस्त्याकडे लक्ष गेलं तर त्यावर मोरांचे नि नीलगायींचे पगमार्क(पाऊल चिन्हे) नजरेस पडले . ताजे ताजे ! अगदी नुकतेच फेरफटका मारल्यासारखे.......म्हणजे रानवाटांवर चालायला त्यांनादेखील एकांतच हवाहवासा वाटत असतो तर ! अगदी आपल्यासारखाच ! यालाच कदाचित् स्वतःची स्पेस जपणे म्हणत असावेत.
इस राहपर भटक रहे थे हम अकेले,
मगर पता ही न चला की ,
सुकूनने हमारा हाथ कब थाम लिया !
आता आजचीच गंमत बघा ना . तुम्हाला माझा लाडका गुबर्या एव्हाना चांगलाच पाठ झालाय माहितीय मला .तर आताशा तो त्याच्या मुख्य ठिकाणी नसतोच तर तिथे सतत दोन साळुंक्या दिसत असतात त्याच्या ढोलीत वाकून वाकून जणू सांगतात की ," अब ये हमारा इलाका हो गया है! " त्यांनी त्या जागेवर अतिक्रमण केल्याचा आम्हाला दाट संशय आहे . पण गुबर्या आम्हाला दिसत नाही असं अजिबात होत नाही बरं कां ! त्याच वास्तव्य फक्त बदललय. तो आता आम्हाला त्याच्या तीन छोट्या छोट्या बछड्यासंह वेगळ्या बिर्हाडात दिसतो. त्याच्या बछड्यांचे वेगवेगळे मिश्कील गोंडस हावभाव नजरेत किती साठवू अन् किती नाही असं होतं. दरम्यान एका फांदीवर त्यांची आई ! सकाळच्या मोकळ्या हवेत आपल्या केसांना मस्त उडवताना दिसते.जणू लाडाने आपल्या साथीदाराला म्हणते
। लट ऊलझी सुलझा जा बालमा ।
आहे की नाही एक एक गंमत!...
बस! ऐसी नजरसे देखो की ,नजर को ही लगे की, हमारी नजरने ऐसा पहले क्यूँ नही देखा!
आज असेच परत नवीन जे नजरेला दिसले ते म्हणजे टकाचोराचा अड्डा ! त्याचे राहण्याचे ठिकाण. .सकाळी सकाळी दोन टकाचोरांची आपसात एका विस्तीर्ण झाडावर मस्त जुगलबंदी चालली होती . तितक्यात तिसरा गडी पण त्यांच्यात सामील झाला आणि चौथा तिथेच अवती भवती उंडारत होता. लेकरु होतं बहुदा ते ! (हा..हा..)आणि मग अचानक आठवलं की मागल्या वर्षी पावसाळ्यात आपल्याला याच परिसरात खाली जमिनीवर केलेल्या घरट्यात नवीन जन्मलेल पिल्लु नजरेस पडलं होतं म्हणजे आता तर नक्की! शिक्का मोर्तबच झाला की हो!... की हेच यांच ठाणं आहे म्हणून. .
pkvत गेल्यावर काय होतं माहिती आहे .माणूस नादिष्ट होतो. गोष्ट तीच असते पण दरदिवशी तिथली पात्र बदलत राहतात त्यामुळे ती नित्यनूतन वाटत राहतात. असाच pkv तला सुर्यास्त लक्षवेधी असतो. रंगछटा किती- किती आणि कशा-कशा असाव्यात ते त्याच्या सायंदर्शनाने नक्कीच कळू लागतं. त्यासाठी चित्रकारच असावं लागतं असं अजिबात गरजेच नाही उलटपक्षी मी तर म्हणेन की ,आपल्यासारख्या सामान्यांना हा निसर्ग ते सहज शिकवून जातो. झाडांचेपण असेच! हिरव्यापानांनी लगडलेली झाडं बघताना हिरव्यातल्याच विविध छटा जेव्हा प्रत्यक्ष डोळ्यांनी बघतो तेव्हा नजरेतुन फक्त आहा!..... एवढच बाहेर पडतं. तशीच तर्हा निष्पर्ण झाडांची सुद्धा ! शिशीरातल्या पानगळीत सर्वस्व स्वाहा करुन "इदं न मम्! " ही शिकवण तोच तर देतो आपल्याला .त्याला माहीत असतं की पुन्हा इथेच उगवायच आहे वसंतात.... !
फुलवायचा आहे वसंत!...
मनामनात !
No comments:
Post a Comment