" *ढ*" (ढ - ढोकळ्याचा)

 " *ढ*" 

       (ढ - ढोकळ्याचा) 

ढोकळा आणि मी आमचं पूर्व वैमनस्य असावे अशी खात्री पटायला लागली आता माझी. केव्हाही, कितीही काळजी घेतली तरी तो काही नीट होत नाही. कधी रुसून चपटा होतो तर कधी अति उत्साहात उतू जातो.

इडली, डोसे आणि माझं अनेक वर्षांपासून मैत्र आहे. जीवाभावाचे इडली, डोसे नेहमीच मला साथ आणि हात देत आले आहे. ढोकळ्याची मनधरणी करावी लागेल जरा. एरवी सुगरणपणाच्या (सुरळीच्या वड्या, पुरणपोळी, जिलबी, समोसे इ. इ. इ.) कसोटीत पास होणारी मी ढोकळ्यापुढे पूर्ण शरणागती पत्करली आहे.

 रेसिपीतल्या आणि मैत्रिणींनी दिलेल्या टिप्स चे काटेकोर पालन करूनही यावेळी पण दगाफटका झालाच.

तर झाले असे की गृपवर एका मैत्रिणीने केलेल्या ढोकळ्याचा चवदार फोटो बघून आणि ढोकळा याविषयी चॅटिंग करून, वाचून ढोकळ्याच्या पिठासारख्या फसफसलेल्या उत्साहाने मैत्रिणीला विचारून डाळ, तांदूळ भिजवले. मारे मैत्रिणीला भिजवलेल्या डाळ तांदूळाचा फोटो टाकला आणि लिहलं wish me ढोकळा छान होऊ दे. तिने मला शुध्द मनाने शुभेच्छा दिल्या. (ही मैत्रिण ढोकळा एक्सपर्ट आहे) पण हाय रे मेरी किस्मत! ढोकळा पात्राच्या थाळ्या काही केल्या सापडेना. थाळ्या शोधण्याची ही दुसरी वेळ होती. सामान  unpack करतांना कुठे ठेवल्या होत्या आठवेच ना, म्हणून माझे ढोकळा करणे आपोआपच बंद झाले होते, नव्हे मी जाणूनबुजून तिकडे दुर्लक्ष करीत होते. तसही बिघडतो म्हणून  मला काही उत्साह पण नव्हता करण्यात. पण पुन्हा एकदा मैत्र करून पहावे म्हणून भिजवले होते. डाळी तांदूळ भिजवायच्या आधीच मोठी थाळी कढईवर बसवून खात्री करून घेतली की यात ढोकळा शंभर टक्के होणार. मगच भिजवले. plan A आणि plan B असे दोन्ही plan तयार करुनच  पुन्हा एकदा कुठलाही धोका होऊ नये म्हणून ढोकळा पात्राच्या खास थाळ्या शोधत होते. अतिशय काळजीपूर्वक, सोयीच्या ठिकाणी, सहज हाताशी सापडतील अशा जागी मी त्या थाळ्या ठेवल्या होत्या आणि पार विसरले.  

शोधून कंटाळले आणि कढईत पाणी घालून एका दुसर्‍या मोठ्या थाळीत वाफायला ठेवला.... (Plan A) full confidence के साथ । पण ढोकळा बडा धोकेबाज निकला रूसून चपटाही झाला नाही आणि उत्साहात ओसंडून वाहीला पण नाही यावेळी नवीन प्रकार आरंभला शिजायचे नाव नाही बेट्याचं! मला ते अर्धवट शिजलेले पिठाचे काय करावे सूचेना. काढून 'कुकरात' शिजवता येईना.  काही सूचत नव्हते. सकाळी नाश्त्यासाठी सुरू केलेला ढोकळा दुपारच्या जेवणात पण तयार होऊ शकला नाही... शेवटी नाद सोडून दुपारी वामकुक्षी घेण्याचा प्रयत्न केला पण झोपेतही तेच न शिजलेला ढोकळा!

शेवटी उठले आणि जसा जमेल तसा कुकरच्या डब्यांमध्ये भरला आणि शिजवला एकदाचा कसाबसा. सुबक वड्या त्यावर खमंग फोडणी सगळं सगळं स्वप्नवतच राहीले. मग ते शिजलेले ढोकळ्याचे पिठ थंड झाल्यावर अलगद मिक्सर ला फिरवून त्यातले गोळे मोकळे करून घेतले.... आणि कढईत आपण उपमा करतो तशीच खमंग फोडणी करून पाण्याचा शिपका मारून मस्तपैकी वाफ दिली... आणि प्लेटमध्ये कोथिंबीर घालून सर्व्ह केली... नवीन नावाने ढोपमा! पण चवीला मात्र खरचं छान लागला. मग दुसर्‍या दिवशी त्यात कांदा घातला फोडणीत मग तर अजून छान झाले. अशा प्रकारे काही वाया गेले नाही यातच मला समाधान! पदार्थ जर बोलू लागले तर ढोकळा  नक्की *" ढ "* गोळा म्हणून मला हसेल... काय साधा ढोकळा नाही करता येत? त्या दिवशी ढोकळ्याचा "ढसका" (धसका) घेतला मी आणि पुन्हा कधीही त्याच्या वाटेला जायचे नाही असे ढामपणे (ठामपणे) ठरवले. ज्या ढोकळा थाळ्या न सापडल्याने इतका मनःस्ताप आणि कष्ट मी सहन केले ते एकदिवस साफसफाई करताना ओट्याच्या वरच्या कपाटात अचानक सापडल्या .... माझा आनंद थाळीत मावेना... माझा ढामपणा डळमळीत झाला आता ढोकळा पिठासारखाच माझा ढोकळा करण्याचा उत्साह फसफसून आला आहे... बघूया कधी मुहूर्त लागतो ढोकळा करायला.... 

अंजली